Opiekunka #7

Witam, witam!^^

Dawno nie było naszej Opiekunki za co Was BARDZO przepraszam, ale nie miałam ochoty grać w simsy. :/ Aż zatęskniłam za Vanessą, a Wy? ;)
Podczas mojej "nieobecności" na blogu wbiliście mi ponad 2000 wyświetleń! Jestem pod ogromnym wrażeniem. ;D Uwielbiam Was. :')

***

~~~

Vanessa po porannej rutynie wyniosła na zewnątrz walizki, które zostawił u niej Kacper i jego siostrzenice. Wciąż przeżywała utratę pracy, bardzo polubiła mała Elsę, ale wiedziała, że ma jeszcze drugą. Kąciki jej ust uniosły się do góry, gdy przypomniała sobie o cioci.

W końcu dotarła przed dom staruszki, która czekała już na nią na werandzie.

J : Witaj Vanessko! Coś ty taka nie w humorze?

Starszej pani uśmiech nie schodził z twarzy ,odkąd przyjechała do niej jej rodzina.

Opiekunka usiadła przy cioci i zaczęła wszystko jej opowiadać, a ta słuchała z zaciekawieniem.

J : No i dobrze! Teraz będziesz więcej czasu spędzać ze mną! A matką Elsy się nie zamartwiaj!

V : Łatwo mówić..

Nagle przed ich twarzami pojawił się Kacper. Równie szybko jak się pojawił, zniknął im z oczu.

V : Gdzie on tak pędzi?

J : Idzie się spotkać z Darią, zapomniałaś?

V : Ach, no tak!

 J : Mam dla ciebie propozycję, Vannesko.

V : Słucham uważnie!

J : Tak sobie pomyślałam, że jak już nie pracujesz u Elsy to, czy chciałabyś zamieszkać ze mną? Będzie mi o wiele, wiele weselej! No wiesz jak moje wnuczki i syn wyjadą znów będę sama w tym domu. Co ty o tym sądzisz? No chyba, że nie lubisz cioci!

V : Ależ ja bardzo, bardzo lubię ciocię i z wielką chęcią się zgadzam! Ja też czuję się samotnie w swoim domu. Razem raźniej!

J : Świetnie! Możesz się wprowadzić nawet jutro.

Kobiety spędziły jeszcze paręnaście minut gawędząc na świeżym powietrzu.

J : Nie uważasz, że czas na nasz południowy spacer?

V : Racja! Chodźmy!

Szły i rozmawiały, tak jak zwykle, gdy nagle Jolanta stanęła.

V : O co chodzi?

Staruszka nic nie odpowiedziała i tylko patrzyła w stronę rzeki, a tam...

ujrzała Kacpra oraz Darię. Vanessa także spojrzała w tamtym kierunku. 

V : "Najwyraźniej są dla siebie kimś więcej niż tylko przyjaciółmi sprzed lat."

J : Wracamy do domu.

V : Dlaczego?

J : Po prostu wracamy. 

Opiekunka nie rozumiała nic z tak nagłej postawy cioci, ale postanowiła porozmawiać z nią o tym w domu. Zanim poszła rzuciła jeszcze raz wzrokiem na bruneta.

Parę minut później...

Kac : Jesteś wspaniała! Przekażę to mamie.

D : Drobiazg!

Gdy tylko Kacper się oddalił, Daria szybko wyjęła telefon z kieszeni, wystukała numer i zadzwoniła. Po paru sekunda usłyszała znajomy głos w słuchawce.

Głos : Wszystko idzie dobrze?

D : Bardzo dobrze, lepiej niż myślałam.

Głos : Świetnie.

~~~

12:42

Gdy Jolanta wraz z Vanessą weszły do domu, zastały wnuczki starszej pani przy blacie kuchennym.

Kat : Zrobiłyśmy ciasteczka według twojego przepisu, babciu. spróbuj!

J : Z chęcią!

Kat : I jak? Smakują?

J : Są pyszne! Talent kulinarny to wy macie po mnie, wasza matka nie potrafi gotować!

Cała czwórka w spokojnej atmosferze zajadała się ciasteczkami Claudii i Katherine, gdy nagle do kuchni wbiegł Kacper z uśmiechem na twarzy.

Kac : Mamo, mamo! Nie uwierzysz!

J : Na pewno nie uwierzę, jak mi nie powiesz. O co chodzi?

Kac : Daria zaproponowała, abyś wyjechała na tydzień lub dwa do hotelu ze spa, gdzie pracuje kuzyn wujka jej mamy. Mówiła, że to taki prezent od niej na twoje urodziny.

Kat : Genialnie! Pojechałabyś tam i zrelaksowała się. Odpoczniesz tam od wszystkiego, nie będziesz się niczym martwić. Przyda ci się taki relaks. 

J : No sama nie wiem... Nie muszę od niczego odpoczywać, niczym się nie stresuję. A ja nie lubię nigdzie wyjeżdżać. Wolę mieć swój dom pod kontrolą.

Kac : Ja będę się wszystkim zajmować pod twoją nieobecność. Nie lubisz oddalać się od domu, ale taka zmiana otoczenia dobrze na ciebie wpłynie.

Kat : Oj babciu, nie daj się prosić! Taka okazja może się już więcej nie powtórzyć.

J : Już nich wam będzie. Może i macie rację. Kiedy mam wyjechać?

Kac : Za cztery dni. I... Mam jeszcze pytanie.

J : Mam się bać?

Kac : Czy podczas twojej nieobecności Daria może tu mieszkać? Przydałaby się kobieca ręka, gdy ciebie nie będzie.

J : Spokojnie, Vanesska niedługo się tu wprowadzi, nie będziesz potrzebować Darii. A tak poza tym, nie widziałeś jej długo. Może się bardzo zmieniła? Może...

Kac : Wiem co chcesz powiedzieć, mamo, ale ona nie jest zła. Nic się nie zmieniła.

J : Stwierdzasz tak po pierwszym spotkaniu z nią po paru latach? Po prostu nie pozwalam, aby tu zamieszkała na parę dni i temat zamknięty.

***

Mam nadzieję, że post się Wam spodobała.;) Napiszcie w komentarzach, czy wolicie takiej długości wpisy, czy dłuższe?

Do następnego i miłego poranka/popołudnia/wieczoru!;***